Pod pojęciem pedagogiki zabawy wbrew pozorom nie kryje się dyscyplina naukowa, ale ogólna nazwa metod oraz badań dotyczących sposobów uczenia się poprzez zabawę i aktywność. Termin ten odnosi się zarówno do dzieci, jak i dorosłych. Podstawą pedagogiki zabawy jest wykorzystanie takich technik, które, odwołując się do sfery emocjonalnej i zasobów twórczych człowieka, pozwalają mu się rozwijać. Według niektórych badaczy, zabawa w okresie dzieciństwa jest niczym innym jak zintegrowanym procesem uczenia się o świecie. Na ten aspekt poznawczy pedagogika zabawy zwraca szczególną uwagę i stara się skonstruować takie narzędzia by pomóc dzieciom się rozwijać i nabywać nowe umiejętności poprzez aktywności, które sprawiają im radość i przyjemność. Nauczyciel jest w tym procesie równie ważną osobą, jak wychowanek, gdyż to jego rolą jest odkrywanie potencjału dzieci i właściwe jego wykorzystanie i ukierunkowanie. By pedagogika zabawy była skuteczna, musi on stworzyć warunki zaufania, bezpieczeństwa, a także troski o indywidualizm każdego dziecka. Zabawa jest więc dzieciom potrzebna po to, by mogły uczyć się o świecie i doświadczać go. Pedagogika zabawy ma na celu właśnie pobudzenie ciekawości dziecka, zaspokojenie jego potrzeb intelektualnych oraz wyzwolenie potencjału twórczego, który drzemie w każdym z nas.