Przedszkole Wieliczka - Gorzków
< Wstecz

Jak wyznaczać dziecku granice?

25.01.2018

Wytyczanie granic dziecku to jeden z bardzo ważnych punktów wychowania. Jako że dzieci się od siebie różnią – temperamentem, umiejętnościami, przyzwyczajeniami – to rodzice muszą sami wytyczyć im granice. Taki zbiór zakazów i pozwoleń ma niebagatelne znaczenie dla zachowania równowagi w relacji rodzic-dziecko, poczucia odpowiedzialności, kontaktów z innymi oraz przede wszystkim – dla bezpieczeństwa malucha.

Granice – co można dzięki nim osiągnąć?


Rolą rodzica jest zapewnienie maluchowi poczucia bezpieczeństwa, które znajduje się już na drugim szczeblu hierarchii potrzeb, zaraz po spełnieniu potrzeb fizjologicznych. Jednym ze sposób na to, by wprowadzić do życia malucha poczucie stabilności, są właśnie granice. Granice to pokazanie maluchowi, które czyny akceptujemy (samodzielne pójście do sklepu) czy pochwalamy (opieka nad zwierzęciem), a których nie możemy zaakceptować (agresja w stosunku do innych). W ten sposób dziecko żyje w świecie norm i zasad, za którymi podąża. Dzięki granicom maluch zastanawia się nad konsekwencjami swojego zachowania oraz potrafi budować zdrowe relacje z otoczeniem – na przykład wie, że nie powinno czynić szkody innym. Paradoksalnie, dziecko czuje się najbardziej zagubione wtedy, gdy nie wyznaczamy mu granic i całkowicie poddajemy się jego kaprysom. Taka swoboda przerasta młodego człowieka i wprowadza nadmierny chaos do codzienności.

Granice – jak wprowadzić te odpowiednie?


Znając już wszystkie korzyści płynące z wprowadzenia granic, warto teraz dowiedzieć się, jak należy je ustalać. Po pierwsze, granice muszą być adekwatne do etapu rozwoju, na jakim znajduje się dziecko. To, co mógł robić siedmiolatek, będzie zbyt ograniczające dla dwunastolatka. Inaczej granice będą zbyt sztywne i nigdy nie pozwolą maluchowi na wypielęgnowanie cech takich jak samodzielność czy odpowiedzialność. Granice muszą zachować elastyczność, ale jednocześnie powinny być wyraźnie określone – gdy dziecko nie jest świadome ograniczeń i konsekwencji ich złamania to tak, jakby w ogóle one nie istniały. Unikajmy też granic pozornych, zmiennych, gdy jednego dnia się na coś zgadzamy, a drugiego wyrażamy stanowczy sprzeciw- po prostu w wychowaniu warto być konsekwentnym.